ตลาดแลกเปลี่ยนเงินตราต่างประเทศเป็นตลาดกระจายอำนาจทั่วโลกหรือตลาดที่ไม่ต้องสั่งโดยแพทย์ (OTC) สำหรับการซื้อขายสกุลเงิน ตลาดนี้กำหนดอัตราแลกเปลี่ยนเงินตราต่างประเทศสำหรับทุกสกุลเงิน ซึ่งรวมถึงทุกแง่มุมของการซื้อ การขาย และการแลกเปลี่ยนสกุลเงิน ณ ราคาปัจจุบันหรือราคาที่กำหนด ในแง่ของปริมาณการซื้อขาย มันเป็นตลาดที่ใหญ่ที่สุดในโลก รองลงมาคือตลาดสินเชื่อ

จุดเริ่มต้นของอัตราแลกเปลี่ยน

ตั้งแต่สมัยฟาโรห์อียิปต์ ประเภทของสกุลเงินมีการเปลี่ยนแปลงอย่างต่อเนื่องจากประเภทหนึ่งไปเป็นอีกประเภทหนึ่ง แม้ว่าชาวบาบิโลนจะถูกบันทึกไว้ว่าเป็นบุคคลกลุ่มแรกในประวัติศาสตร์ที่ใช้กระดาษเป็นธนบัตร แต่ผู้ค้าสกุลเงินในตะวันออกกลางเป็นพ่อค้ารายแรกในโลกที่ทำธุรกรรมสกุลเงิน พวกเขาแลกเปลี่ยนเหรียญของประเทศหนึ่งกับเหรียญของประเทศอื่น

ในยุคกลาง ความต้องการเงินรูปแบบอื่น ๆ เริ่มปรากฏขึ้นเนื่องจากวิธีการเลือกได้รับการปรับปรุงอย่างต่อเนื่อง ใบเสร็จที่ทำด้วยกระดาษเหล่านี้ถูกใช้เป็นแบบฟอร์มการชำระเงินของบุคคลที่สามที่แปลงสภาพได้ในเวลานั้น เพื่อให้พ่อค้าและพ่อค้าการค้าต่างประเทศในเวลานั้นสามารถแลกเปลี่ยนเงินตราต่างประเทศได้ง่ายและทำให้เศรษฐกิจในท้องถิ่นเจริญรุ่งเรือง

ในช่วงศตวรรษที่ 15 ตระกูลเมดิชิจำเป็นต้องเปิดธนาคารในต่างประเทศเพื่อแลกเปลี่ยนสกุลเงินสำหรับดำเนินการในนามของพ่อค้าสิ่งทอ เพื่ออำนวยความสะดวกในการค้า ธนาคารได้สร้างสมุดบัญชี Nostro (จากภาษาอิตาลี ซึ่งแปลว่า "ของเรา") ซึ่งมีรายการสองคอลัมน์ที่แสดงจำนวนเงินของสกุลเงินต่างประเทศและสกุลเงินท้องถิ่น ข้อมูลการรักษาบัญชีกับธนาคารระหว่างประเทศ ในช่วงศตวรรษที่ 7 (หรือ 18) อัมสเตอร์ดัมยังคงมีตลาดฟอเร็กซ์ที่คึกคัก ในปี 1704 การแลกเปลี่ยนเงินตราระหว่างประเทศเกิดขึ้นระหว่างตัวแทนที่ทำหน้าที่เพื่อผลประโยชน์ของราชอาณาจักรอังกฤษและมณฑลฮอลแลนด์

การพัฒนาการแลกเปลี่ยนเงินตราต่างประเทศสมัยใหม่

เหตุการณ์สำคัญที่มีรูปแบบตลาดฟอเร็กซ์

อเล็กซ์ Brown & Sons ซื้อขายเงินตราต่างประเทศในราวปี 1850 และเป็นผู้ค้าสกุลเงินชั้นนำในสหรัฐอเมริกา ในปี พ.ศ. 2423 JM do Espírito Santo de Silva (Banco Espírito Santo) ได้ยื่นขอและได้รับอนุญาตให้ประกอบธุรกิจซื้อขายเงินตราต่างประเทศ ปี ค.ศ. 1880 ได้รับการพิจารณาโดยอย่างน้อยหนึ่งแหล่งว่าเป็นจุดเริ่มต้นของการแลกเปลี่ยนเงินตราต่างประเทศสมัยใหม่: มาตรฐานทองคำเริ่มขึ้นในปีนั้น

ตั้งแต่ปี พ.ศ. 2442 ถึง พ.ศ. 2456 การถือครองเงินตราต่างประเทศของประเทศต่างๆ เพิ่มขึ้นในอัตรา 10.8% ต่อปี ในขณะที่การถือครองทองคำเพิ่มขึ้นในอัตรา 6.3% ต่อปีระหว่างปี พ.ศ. 2446 ถึง พ.ศ. 2456

ในตอนท้ายของปี 1913 การแลกเปลี่ยนเงินตราต่างประเทศเกือบครึ่งหนึ่งของโลกดำเนินการโดยใช้เงินปอนด์สเตอร์ลิง จำนวนธนาคารต่างประเทศที่ดำเนินการภายในขอบเขตของลอนดอนเพิ่มขึ้นจาก 3 แห่งในปี 2403 เป็น 71 แห่งในปี 2456 ในปี 2445 มีโบรกเกอร์แลกเปลี่ยนเงินตราต่างประเทศในลอนดอนเพียงสองแห่ง ในตอนต้นของศตวรรษที่ 20 การซื้อขายสกุลเงินมีการใช้งานมากที่สุดในปารีส นิวยอร์กซิตี้และเบอร์ลิน สหราชอาณาจักรส่วนใหญ่ยังคงไม่เกี่ยวข้องจนถึงปี 1914 ระหว่างปี 1919 และ 1922 จำนวนนายหน้าแลกเปลี่ยนเงินตราต่างประเทศในลอนดอนเพิ่มขึ้นเป็น 17 แห่ง และในปี 1924 มีบริษัท 40 แห่งที่ดำเนินการแลกเปลี่ยน

ในช่วงทศวรรษที่ 1920 ตระกูล Kleinwort เป็นที่รู้จักในฐานะผู้นำตลาดแลกเปลี่ยนเงินตราต่างประเทศ ในขณะที่ Japheth, Montagu & Co. และ Seligman ยังคงรับประกันการได้รับการยอมรับในฐานะผู้ค้า FX รายใหญ่ การค้าขายในลอนดอนเริ่มคล้ายกับการสำแดงสมัยใหม่ ในปี 1928 การค้าฟอเร็กซ์ได้เข้ามาเป็นส่วนหนึ่งของการทำงานทางการเงินของเมือง

ในปี 1944 มีการลงนามข้อตกลง Bretton Woods ซึ่งอนุญาตให้สกุลเงินมีความผันผวนในช่วง ±1% จากอัตราแลกเปลี่ยนที่ตราไว้ของสกุลเงิน

ประธานาธิบดี Richard Nixon ของสหรัฐฯ ได้รับเครดิตจากการยุติข้อตกลง Bretton Woods และอัตราแลกเปลี่ยนคงที่ ส่งผลให้ระบบสกุลเงินลอยตัวอย่างเสรีในที่สุด

เนื่องจาก Bretton Woods Accord และ European Joint Float ไร้ประสิทธิภาพ ตลาด forex จึงถูกบังคับให้ปิด[ต้องการคำชี้แจง] ในช่วงระหว่างปี 1972 และ มีนาคม 1973

ปี 1973 เป็นจุดเปลี่ยนทางประวัติศาสตร์ที่แท้จริงในตลาดแลกเปลี่ยนเงินตราต่างประเทศสมัยใหม่ ในปีนี้ ข้อตกลงสมิธโซเนียนและกลไกอัตราแลกเปลี่ยนลอยตัวของยุโรปพังทลายลง นับเป็นการมาถึงอย่างเป็นทางการของกลไกอัตราแลกเปลี่ยนลอยตัวอิสระ

มูลค่าการซื้อขายในตลาดแลกเปลี่ยนเงินตราต่างประเทศทั่วโลก

ในช่วงทศวรรษที่ 1980 ด้วยการพัฒนาของคอมพิวเตอร์และเทคโนโลยีที่เกี่ยวข้อง การไหลเวียนของเงินทุนข้ามชาติก็เร่งตัวขึ้น เชื่อมโยงตลาดโซนเวลาเอเชีย ยุโรป และอเมริกาเข้าด้วยกัน ปริมาณการทำธุรกรรมเงินตราต่างประเทศเพิ่มสูงขึ้นจากประมาณ 70,000 ล้านเหรียญสหรัฐต่อวันในช่วงกลางทศวรรษ 1980 เป็นเกือบ 6 ล้านล้านเหรียญสหรัฐต่อวันในปัจจุบัน